Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

304

społeczne obszarów należących do grangii sicińskiej. Z pewnością to

właśnie szarzy mnisi przyczynili się do rozpowszechnienia na tym

terenie prawa niemieckiego. Wiadomo także, że w średniowieczu

funkcjonowało w Sicinach leprozarium, czyli przytułek dla osób zara-

żonych trądem. Ośrodki takie powstawały zazwyczaj w miejscach

ustronnych, zwykle poza murami miejskimi, czasem na wsiach, a opie-

kowały się nimi rady miejskie lub zakonnicy. Nie ma pewności, czy

powstanie sicińskiego leprozarium było związane z działalnością mni-

chów lubiąskich, trzeba jednak podkreślić, że zakon cystersów odegrał

ważną rolę w organizowaniu przytułków. Szpital działał również przy

opactwie w Lubiążu, być może więc to właśnie tamtejsi mnisi byli ini-

cjatorami utworzenia placówki szpitalnej w swojej grangii. Warto za-

znaczyć, że o funkcjonowaniu we wsi szpitala informuje także XVIII-

wieczny opis Śląska autorstwa Zimmermanna.

Co oczywiste, zakonnicy lubiąscy w największym stopniu wpły-

wali na oblicze religijne podległych im obszarów, nie tylko wprowa-

dzając tu cechy charakterystycznej cysterskiej duchowości, ale także

kształtując i rozpowszechniając kulty ważnych dla szarych mnichów

świętych. Były to przede wszystkim kulty patronów zakonu cystersów

– św. Benedykta i św. Bernarda, których postacie szczególnie często

pojawiają się w wzniesionym z inicjatywy cystersów kościele w Sici-

nach. Mnisi lubiąscy dużą wagę przykładali również do upowszech-

nienia na terenie Śląska kultu św. Jadwigi. Świadczyć o tym może

przede wszystkim częste występowanie jej wizerunku na obszarach

oddziaływania opactwa lubiąskiego. Wpływ ten widoczny jest również

w kościele sicińskim, gdzie właśnie tej świętej ofiarowany został jeden

z ołtarzy bocznych. Inny ołtarz poświęcono tu Świętemu Krzyżowi, co

również może świadczyć o rozpowszechnianiu na omawianym terenie

specyficznej cysterskiej duchowości, a związane jest niewątpliwie

z kontemplowaniem przez szarych mnichów Ukrzyżowanego Boga –

Człowieka.

Nie do końca wyjaśnionym zagadnieniem jest natomiast kwestia

działalności duszpasterskiej cystersów lubiąskich. Aż do czasów no-