Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

284

w miejscu ratusza, a ocalałą ratuszową wieżę zaadaptowano na ko-

ścielną dzwonnicę.

W XIX w. obowiązki pastorów pełniło dwóch duchownych.

Znamy ich nazwiska z 1838 r., dzięki rękopisowi odnalezionemu

w kopule Wieży Głogowskiej w trakcie remontu w latach 90-tych XX w.

Byli to pastor I – Pfitzner, pastor II – Knobloch. Funkcje nauczycieli

w szkole ewangelickiej pełnili: rektor Fleck, kantor Koehler, organista

Jaeckel, nauczyciel Vorst junior i Kuster Vorst senior oraz Weitze. Cie-

kawostką może być fakt, że w trakcie remontu Wieży Głogowskiej

w 1838 r. kolegium przy kościele ewangelickim zdecydowało, że na

wieżę tę przeniesione zostaną dzwony i zegar z wieży ratuszowej.

Mówi o tym wspomniany już dokument odkryty w XX w. W 1880 r.

w Górze mieszkało 3221 ewangelików, 888 katolików i 98 Żydów.

Ogólna liczba ludności ewangelickiej w grudniu 1895 r. wynosiła:

w Górze 3570 osób, na wsiach 2591. W sumie było więc 6161 ewange-

lików.

Jak podaje skrzętnie niemiecki pisarz, urodzin przeciętnie no-

towano rocznie 177, ślubów 45, zgonów 125. Nabożeństwa były od-

prawiane 2 razy w każdą niedzielę, wierni komunię mogli przyjmować

na nabożeństwie przedpołudniowym, a w trakcie tygodnia tylko w co

trzeci piątek miesiąca. Ponadto „jeden raz przed Bożym Narodzeniem

i jeden raz po Bożym Narodzeniu odprawia się na wsiach, w lokalach

Kościół ewangelicki

(fot. z początku XX w.)