Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

288

nęły: niskie wpływy, płynność kadry pedagogicznej oraz bliskość

uczelni we Wschowie, Lesznie, Rawiczu i Głogowie. Równocześnie

z progimnazjum realnym powstała także wyższa szkoła dla dziewcząt,

ale i ta upadła w roku 1875. Szkoła ewangelicka (już w zmienionym

kształcie) funkcjonowała nadal. Wychowankowie trzech pierwszych

klas (chłopcy) byli nauczani wg programu szkoły średniej i mogli być

przygotowywani do klasy trzeciej gimnazjum czy gimnazjum realnego.

W 1939 r. w powiecie górowskim ewangelicy stanowili 78,5%

ogółu ludności, a katolicy 20,6%. Po II wojnie światowej ludności wy-

znania ewangelickiego w Górze (oprócz nielicznie pozostałych Niem-

ców) nie notowano. Śladami ich pozostałości są natomiast liczne

cmentarze ewangelickie na terenie całego powiatu oraz ruiny zborów,

jak np. te we Wronińcu, również dawne kościoły ewangelickie, zaadap-

towane po wojnie na potrzeby parafii katolickich, jak np. kościół

w Żuchlowie czy Sułowie Wielkim. Są one dzisiaj nie tylko świadec-

twem dawnych dziejów, świadectwem na to, jak na terenie Ziemi Gó-

rowskiej rozwijała się reformacja i kontrreformacja, ale także świad-

czą o religijności mieszkańców, o ich potrzebie posiadania własnych

Domów Modlitwy, o kulturze i ofiarności. Współcześnie stały się nie

tylko miejscami modlitwy, ale również są swoistym dziedzictwem

kulturowym regionu, zadbanym i restaurowanym, miejscem wycie-

czek i lekcji historii. Aktualnie w powiecie górowskim notuje się kilka-

naście rodzin wyznania ewangelickiego.

Wnętrze

kościoła ewangelickiego

(fot. z początku XX w.)