Table of Contents Table of Contents
Previous Page  298 / 576 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 298 / 576 Next Page
Page Background

Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

296

jało zacieśnianiu więzi sąsiedzkich, nie mówiąc już o kulturowych czy

religijnych. Przy osiedleniu, zgodnie z zaleceniami, zwracano bowiem

uwagę na takie rozmieszczenie tej ludności, aby rozlokowana na tere-

nie poszczególnych miejscowości nie stanowiła większych skupień.

Z przekazów ustnych wynika, że część tej ludności była wyznania pra-

wosławnego, ale jak liczna była to grupa niewiadomo. Pierwsze wiary-

godne informacje przyniosła dopiero ankieta przeprowadzona przez

Komitet Metropolitalny we Wrocławiu. Ankietę tę przeprowadzono

w związku z pomysłem, aby po parafiach utworzonych w latach 1946-

1947 we Wrocławiu, Jeleniej Górze, Stodołowicach, Michałowie i Zim-

nej Wodzie, utworzyć kolejne w powiatach Kłodzko, Oleśnica, Świdni-

ca, Wałbrzych, Żary, Nowa Sól i Góra Śląska. W każdym z tych powia-

tów miała powstać jedna parafia, jednakże bez wskazania miejsca sie-

dziby. Ankieta wykazała od kilkunastu do kilkuset osób. Te kilkanaście

osób (13) zanotowano w powiecie Góra Śląska. Liczba i rozmieszcze-

nie ich przedstawiało się następująco: Wąsosz – 7 osób, Góra – l osoba,

gromada Sietejów (obecnie Witoszyce) – 5 osób. Duchownych nie było.

Wyznawcy w gminie Wąsosz byli narodowości ruskiej, a na terenie

miasta Góra – narodowości polskiej, zaś w Sietejowie (Witoszycach)

byli to wyznawcy Kościoła greckokatolickiego, narodowości polskiej.

Ostatecznie na terenie Ziemi Górowskiej parafia prawosławna nie

powstała, a ludność pochodzenia ukraińskiego i łemkowskiego dość

szybko zasymilowała się z miejscową, przechodząc na wiarę rzymsko-

katolicką, a nawet zmieniając nazwiska. Na postawę i zachowanie lud-

ności z akcji „Wisła” władze wojewódzkie i powiatowe zwracały

szczególną uwagę. Zauważono, że na ogół nie brała ona żadnego udzia-

łu w życiu społeczno-politycznym, zaś nastawienie do niej ludności

polskiej było raczej wrogie. Przykładem asymilacji i zaprzestania kul-

tywowania „dziedzictwa przodków” może być działalność Ukraińskie-

go Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego, które powstało w miejsce

utworzonej w 1956 r. Komisji Kulturalno-Oświatowej do Spraw Lud-

ności Ukraińskiej. W 1958 r. Towarzystwo praktycznie zaprzestało

swej działalności.