Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

278

Elżbieta Maćkowska

3.2. W

YZNANIE EWANGELICKIE

Historia ewangelickiej gminy w Górze i Wąsoszu sięga początku XVI w.

Reformacja do Wąsosza zawitała w roku 1524, natomiast gmina lute-

rańska powstała już w 1527 r., tuż po przejściu miasta i okręgu pod

zwierzchnictwo książąt legnicko-brzeskich, gdyż gorącym orędowni-

kiem wyznania protestanckiego był sam książę Fryderyk II (w 1534 r.

uznał luteranizm za religię państwową). Protestancka parafia weszła

w skład superintendentury wołowskiej, a pierwszym biskupem (su-

perintendentem) został Thomas Rieger. Wartym odnotowania jest

fakt, że pastor luterański parafię wąsoską objął dopiero po śmierci jej

katolickiego proboszcza. K. Raebiger w swej Historii miasta Wąsosza

podaje, że prawdopodobnie pierwszym pastorem był Piotr Babst

(1546 r.). Nieoceniony K. Raebiger wymienia do końca XIX w. 27 pa-

storów znanych z imienia i nazwiska (on sam był 28.). W rękach

ewangelików znajdowały się 3 kościoły: pw. św. Andrzeja (zniszczony

w 1945 r.), pw. św. Macieja i kościółek na cmentarzu pw. Zbawiciela.

Komunia wydawana była w obu kościołach we wszystkie niedziele

i święta, a w szczególnych przypadkach również dni powszednie. Inte-

resujące są również informacje Raebigera dotyczące życia gminy

ewangelickiej. Wspomina on m.in. o tym, że nowożeńców egzamino-

wano ze znajomości spraw wiary; o sposobie przestrzegania kobiet

spóźniających się i opieszałych w chodzeniu do kościoła (płaciły karę

w wysokości 1 marki, jeśli przyszły po kazaniu), o zakazie powoływa-

nia na ojców chrzestnych nie więcej niż 5 osób (wcześniej były przy-

padki, że liczba ich dochodziła do 60); również o tym, że na posiłek

z okazji chrztu można było zaprosić tylko 12 kumów.

Na dochody pastora w XVII w. składały się: dziesięcina (pszeni-

ca, żyto, owies, jęczmień, proso i groch), 18 sągów drewna opałowego,

po jednej grządce kapusty, buraków i lnu od urzędu książęcego (ale