237 / 576
R
OZDZIAŁ
II.
Zabytki świadkami minionych czasów
235
ne dla Wielkopolski i Pomorza (Polska północna), a przyrostki -ow, -in
dla Małopolski i Śląska (Polska południowa).
Bełcz Górny
– ok. 1300, pierwotnie Bełtaczewo, od nazwy oso-
bowej Bełtacz.
Bełcz Mały
– ok. 1300, pierwotnie Bieliszowo od nazwy osobo-
wej Bielisz.
Borszyn Mały
– 1670, od Borsza, może pierwotnie Boryszyn,
wtedy od nazwy Borysza.
Borszyn Wielki
– 1687, etymologia jak wyżej.
Bronów
– 1285, od nazwy osobowej Bron, Brona.
Ciechanów
– 1337, własność Ciechana.
Cieszyny
– 1651/52, własność Cieszy, zastąpiona wyrazistszą
formą pluralną Cieszyny.
Czechnów
– ok. 1300, od nazwy Czechno albo Czechna.
Daszów
– 1736, od imienia Dasz.
Dochowa
– ok. 1300, od imienia Doch, będącego skróceniem
Dobiegniewa, Dobiesława lub Domasława.
Giżyn
– 1308, od nazwy osobowej Giża, staropolskie i gwarowe
giża – tłuszcz święcony.
Irządze
– 1670, nowa nazwa, pierwotnie Jirzyki, od nazwy oso-
bowej Jirzyk.
Kajęcin
, część miasta Góra – stara nazwa. Kajęcino od nazwy
osobowej Kajęta, a ta od Kaja.
Karów
– 1375, od nazwy osobowej Kara.
Kietlów
– ok. 1300, od Kietla lub nazwy Kietel.
Laskowa
– 1791, pierwotnie Laski (nazwa topograficzna) lub
Lasków (nazwa dzierżawcza).
Lubiel
– 1787, nazwa bezprzyrostkowa od staropolskiej nazwy
osobowej Lubiel.
Łagiszyn
– 1580, od nazwy osobowej Łagisz(a), por. nazwy oso-
bowej Łaga, Łagosz, Łagusz od podstawy Łag – (łagodny).