Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

180

Dwór pochodzi najprawdopodobniej z końca XVI w., ewentual-

nie został wówczas gruntownie przebudowany przez rodzinę von

Rausendorff. Poprzedni właściciel Kłody Wielkiej, Fryderyk von Seher,

mógł bowiem posiadać inną siedzibę. Natomiast za barokową przebu-

dowę dworu odpowiada Gustaw Zygmunt von Kreckwitz, kolejny wła-

ściciel Kłody Wielkiej. Pod koniec XVIII w. Kłoda była w rękach rodziny

von Borwitz, zaś na początku XX w. pałac był w już rękach Eugeniusza

von Luck i to on wybudował okazałą oficynę, zespół folwarczny i zało-

żył park, rozbudował także dwór – w sposób funkcjonalny, ale niecie-

kawy pod względem architektonicznym (możliwe jest, że za tę rozbu-

dowę odpowiada jego syn, Walter, gdyż w porównaniu z okazałą ofi-

cyną, widać znaczne różnice w zamyśle architektonicznym).

Dwór ten jest przykładem skromnej szlacheckiej siedziby, która

nigdy nie była ani okazała, ani reprezentacyjna. Niewiele można także

powiedzieć o właścicielach. Z pewnością sama architektura dworu nie

wyróżniała się wśród ówczesnych, została bowiem pominięta w opi-

sach Wernera. Obecnie pałac popada w ruinę, choć jest zamieszkały

przez kilka rodzin.

Założenie pałacowe w Kłodzie Małej składa się z pałacu, parku

oraz zespołu gospodarczego. Pałac ten powstał w wyniku przekształ-

cenia wcześniejszej, barokowej budowli, w 1870 r. Najwcześniejsza

informacja o istnieniu siedziby właściciela dóbr w Kłodzie Małej po-

chodzi z 1791 r. Wówczas folwark należał do Schrota, podany jest tak-

że wcześniejszy właściciel, Christian von Luck (zmarł w 1714 r.), może

to wskazywać na to, że było to nazwisko związane z powstaniem dwo-

ru. Pewne jest natomiast to, że obecny pałac powstał na miejscu wcze-

śniejszego. Barokowy budynek nabył w roku 1820 von Schonitz wraz

z żoną Berthą z domu von Frankenberg. Ich córką była Elżbieta, która

wyszła za mąż za Eugeniusza von Gosslera. To ona odziedziczyła mają-

tek i dokonała jego przebudowy w 1870 r., a później w 1889 r. rozbu-

dowała. Była ona także fundatorką kaplicy w parku (1892), przy której

pochowano jej męża. Najstarszy syn Elżbiety i Eugeniusza, Alfred, oże-

nił się z Elżbietą von Mauve, po śmierci rodziców pałac został w jego