Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

OZDZIAŁ

II.

Zabytki świadkami minionych czasów

183

Ligota

Kolejnym obiektem jest pałac w Ligocie. Najwcześniejsza wzmianka

o nim pochodzi z XVIII w. Werner pisał wówczas nie tylko o folwarku,

ale także o pańskim dworze. Zimmermann natomiast użył określenia

Herrschaltlische Schloss. Dzieje własności ziemskiej sugerują jednak,

że najstarsza siedziba właściciela powstała na terenie folwarku górne-

go znacznie wcześniej. Jej zbudowanie przypisuje się rodzinie von

Liedlau. W budowie dworu wykorzystano naturalny system obronny,

usytuowano go bowiem w pobliżu cieku wodnego przepływającego

przez park. Budowniczym pierwotnego założenia mógł zatem być

Zygmunt I von Liedlau. Analiza układu przestrzennego także potwier-

dza, że powstał on w wyniku rozbudowy wcześniejszego, jednak ce-

glana konstrukcja murów (bez użycia kamienia) wyklucza możliwość

zachowania się w istniejącej budowli śladów wcześniejszej. Również

późniejsze modernizacje uniemożliwiają rekonstrukcję rezydencji

barokowej. Nie jest też pewne, czy budowę barokowej bryły można

przypisać Janowi Wolfowi von Niebelschutz, czy Wacławowi Frydery-

kowi von Stosch. Wiadomo natomiast, że pałac został rozbudowany

w 1869 r. przez Konrada von Roeder i jego żonę Bertę von dem Busche

Ippenburg. Informują o tym data i herby nad oknem skrzydła wschod-

niego. Dostawili oni wówczas skrzydło i dobudowali pozostałą część.

Za kolejną rozbudowę odpowiedzialny jest ich syn, Karol von Roeder.

Nastąpiło to najprawdopodobniej po śmierci ojca w 1900 r. Dostawio-

no wtedy zachodnią część, wydzielono też w przylegającej do niej czę-

ści korpusu, boczną klatkę schodową łączącą piwnicę z poddaszem.

Główne wejście poprzedzone zostało niewielkim tarasem, prze-

prowadzone też zostało z jego boku wejście do piwnic. Na osi główne-

go wejścia umieszczono taras przy elewacji ogrodowej. Najprawdopo-

dobniej wówczas elewacja wschodnia pełniła rolę fasady pałacu. To

właśnie w pałacu w Ligocie zmarła Elżbieta von Roeder w 1933 r. Na

uwagę zasługuje, znajdujący się obok skrzydła wschodniego, niewielki

domek stangreta.