

Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?
188
kiej. Pomimo tego, że bardziej okazała budowla znajdowała się w Kło-
dzie Małej, ta w Szedźcu była główną rezydencją rodzinną. Mimo, że
obie budowle różni skala i charakter, łączą się koncepcją rozbudowy
poprzez dodanie bocznych skrzydeł.
Pałac w Szedźcu po II wojnie był przez wiele lat zamieszkały
przez rodziny pracowników PGR. Przez jakiś czas stał pusty, aż kupił
go prywatny właściciel, który zamieszkał tutaj z rodziną. Dokonał re-
montu prawego skrzydła – patrząc od strony ogrodowej. Część lewa
natomiast ulega niszczeniu. Całe założenie pałacowe otacza ceglany
mur, jeszcze do niedawna otynkowany.
Ślubów
Przed II wojną Ślubów dzielił się na dwie miejscowości: Ślubów Górny
i Ślubów Dolny. Obie wsie miały innych właścicieli i w obu były ich
rezydencje. W Ślubowie Górnym znajduje się pałac zbudowany praw-
dopodobnie w XVIII w., przebudowany w roku 1912, park krajobra-
zowy i dwa podwórza gospodarcze. Po wojnie w pałacu mieszkały
rodziny, potem była tutaj wylęgarnia drobiu, biura PGR. W 1969 r.
pożar strawił górną część skrzydła wschodniego. Obiekt odbudowano,
ale nie uratowano stylowego wyposażenia wnętrz. Obecnie jest dzier-
żawiony przez prywatnego przedsiębiorcę. Natomiast pałac w Ślubo-
wie Dolnym to obiekt zbudowany na niewielkim wzniesieniu, otoczo-
ny pozostałościami parku. Fasadą zwrócony na północ. Dwór zbudo-
wano na początku XX w. (po 1900 r.). Powstał w formie okazałej willi
o architekturze typowej dla początku XX w. na Śląsku. W czasie II woj-
ny zniszczony, po wojnie odbudowany. Od 1964 r. w budynku funk-
cjonuje szkoła podstawowa. Ostatniego remontu (elewacji zewnętrz-
nej) dokonano w 2010 r. Obecnie pałacyk i jego otoczenie prezentują
się niezwykle okazale i stanowią bardzo dobry przykład adaptacji dla
potrzeb społeczności lokalnej.