Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

188

kiej. Pomimo tego, że bardziej okazała budowla znajdowała się w Kło-

dzie Małej, ta w Szedźcu była główną rezydencją rodzinną. Mimo, że

obie budowle różni skala i charakter, łączą się koncepcją rozbudowy

poprzez dodanie bocznych skrzydeł.

Pałac w Szedźcu po II wojnie był przez wiele lat zamieszkały

przez rodziny pracowników PGR. Przez jakiś czas stał pusty, aż kupił

go prywatny właściciel, który zamieszkał tutaj z rodziną. Dokonał re-

montu prawego skrzydła – patrząc od strony ogrodowej. Część lewa

natomiast ulega niszczeniu. Całe założenie pałacowe otacza ceglany

mur, jeszcze do niedawna otynkowany.

Ślubów

Przed II wojną Ślubów dzielił się na dwie miejscowości: Ślubów Górny

i Ślubów Dolny. Obie wsie miały innych właścicieli i w obu były ich

rezydencje. W Ślubowie Górnym znajduje się pałac zbudowany praw-

dopodobnie w XVIII w., przebudowany w roku 1912, park krajobra-

zowy i dwa podwórza gospodarcze. Po wojnie w pałacu mieszkały

rodziny, potem była tutaj wylęgarnia drobiu, biura PGR. W 1969 r.

pożar strawił górną część skrzydła wschodniego. Obiekt odbudowano,

ale nie uratowano stylowego wyposażenia wnętrz. Obecnie jest dzier-

żawiony przez prywatnego przedsiębiorcę. Natomiast pałac w Ślubo-

wie Dolnym to obiekt zbudowany na niewielkim wzniesieniu, otoczo-

ny pozostałościami parku. Fasadą zwrócony na północ. Dwór zbudo-

wano na początku XX w. (po 1900 r.). Powstał w formie okazałej willi

o architekturze typowej dla początku XX w. na Śląsku. W czasie II woj-

ny zniszczony, po wojnie odbudowany. Od 1964 r. w budynku funk-

cjonuje szkoła podstawowa. Ostatniego remontu (elewacji zewnętrz-

nej) dokonano w 2010 r. Obecnie pałacyk i jego otoczenie prezentują

się niezwykle okazale i stanowią bardzo dobry przykład adaptacji dla

potrzeb społeczności lokalnej.