Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

312

chodzi w formę cokołu, na którym umieszczona została rzeźba Chry-

stusa Zbawiciela świata w otoczeniu aniołów.

Typowe cechy stylu F.J. Mangoldta wykazują także putta oraz fi-

gury aniołów w ołtarzach bocznych świątyni. Ołtarze te, zamieszczone

w na rożnych aediculach przęsła środkowego, poświęcone zostały

Najświętszej Maryi Pannie, św. Krzyżowi, św. Józefowi oraz św. Jadwi-

dze, co łączyć należy ze wspomnianym już wpływem cystersów lubią-

skich na szerzenie kultu patronki Śląska. Pozostałe ołtarze boczne,

poświęcone Matce Bożej Nieustającej Pomocy oraz św. Dominikowi

pochodzą z poprzedniej sicińskiej świątyni i zostały umieszczone

w kaplicach bocznych.

Uzupełnienie dekoracji rzeźbiarskiej kościoła stanowią wspa-

niałe freski sufitowe wykonane przez wspomnianych już uczniów Ben-

tuma – I. Axtera oraz A. Feldera. Jednym z elementów malarskiego

wystroju świątyni są przedstawienia poświęcone patronowi kościoła –

św. Marcinowi z Tours. Sceny z życia świętego umieszczone zostały na

sklepieniach północnego i południowego przęsła świątyni. Natomiast

na fresku w środkowym przęśle budowli umieszczony został wątek

najważniejszy w ideowej koncepcji wystroju świątyni sicińskiej, mia-

nowicie triumf Kościoła katolickiego nad herezjami i niewiernymi.

Fresk centralnej pseudokopuły doskonale wpisuje się w kontrrefor-

macyjne tendencje epoki i dążenia opatów lubiąskich, co podkreślił już

G. Münch, określając Siciny mianem

forpoczty lubiąskiej kultury

Tematycznie fresk ten nawiązuje do wystroju Sali Książęcej opactwa

w Lubiążu. Apoteoza wiary katolickiej i zwycięstwo nad herezją jest

bowiem, obok gloryfikacji dynastii habsburskiej, głównym motywem

tamtejszego plafonu.

Kolejny typ malowideł, jakie można wyróżnić w sicińskiej świą-

tyni, to freski o tematyce historycznej. Polichromia taka zdobi sklepie-

nie kruchty podwieżowej kościoła. Malowidło to przedstawia moment

fundacji grangii sicińskiej oraz inkorporacji tutejszego kościoła do

klasztoru lubiąskiego.