29 / 576
R
OZDZIAŁ
I. Skąd przyszliśmy…?
27
wincjonalnych Stanach Krajowych. W mieście, dla ochrony obywateli
działała Gwardia Obywatelska i Bractwo Strzeleckie. Nadal stacjono-
wał garnizon huzarów, w 2. poł. XIX w. zastąpili ich kirasjerzy, działała
poczta konna oraz dyliżans pocztowy na trasie Wrocław – Głogów,
przez Górę i Góra – Głogów.
W Wąsoszu działo się podobnie. U schyłku XVIII w. większość
ulic została wybrukowana. Do miasta prowadziły 4 mosty (3 na Bary-
czy i 1 na Orli). Większość domów była kryta dachówką, działało To-
warzystwo Przeciwpożarowe, funkcjonował oddział pocztowy.
W 1809 r. w mieście żyło 1490 osób w 324 domach.
Okres europejskiej Wiosny Ludów w Górze i Wąsoszu nie
wprowadził większych zmian. W Górze wykształciły się wtedy dwa
stronnictwa polityczne: Stronnictwo Demokratyczne oraz Stronnictwo
Konstytucyjne. Oba stronnictwa walkę słowną toczyły na łamach
Dziennika Powiatowego wydawanego przez A. Ziehlke z Góry. Z po-
czątkiem lat 50. nastąpiło uspokojenie. Mieszczanie i Rada Miejska
zwrócili wtedy swoją uwagę na dalszą rozbudowę miasta i wprowa-
dzanie nowinek technicznych, by podnieść jego i swój dobrobyt.
W 1856 r. zbudowano szosę z Góry do Bojanowa, w 1885 r. te miej-
scowości połączyła linia kolejowa, funkcjonowało progimnazjum real-
ne i ludowe szkoły: ewangelicka i katolicka. Z instytucji dobroczyn-
nych na uwagę zasługuje utworzenie domu dla sierot, szpitala powia-
towego, domu dla nieuleczalnie chorych, miejskiej opieki społecznej.
Ponadto działała straż pożarna, Stowarzyszenie Rzemiosła, Stowarzy-
szenie Upiększania Miasta, Miejska Kasa Oszczędności. W 1882 r. były
dwie mleczarnie, w 1889 r. powstała cukrownia, w 1892 r. młyn pa-
rowy i piekarnia oraz założono rzeźnię. Mieszczanie w większości
zmienili swoje zajęcia – już nie sukiennictwo, a młynarstwo było
główną dziedziną górowskiego przemysłu.
W Wąsoszu, w związku z budową linii kolejowej do Rawicza,
wzniesiono dwa nowe, żelazne mosty na obu rzekach. Do 1836 r. po
Baryczy pływały łodzie z solą, które w Wąsoszu wyładowywano.
Transportu rzecznego zaniechano dopiero pod koniec XIX w., w związ-