35 / 576
R
OZDZIAŁ
I. Skąd przyszliśmy…?
33
gdyż obie miejscowości wówczas znajdowały się na terytorium księ-
stwa głogowskiego. Sądowel zaś w tym czasie podupadał.
Z dokumentu z 18 sierpnia 1300 r. pochodzi ślad, wskazujący
już na istnienie weichbildu, czyli okręgu, gdzie sięgało prawo miejskie.
Wtedy pojawiło się określenie „miasto i terytorium”. 12 marca 1310 r.
książę Henryk – syn Henryka III głogowskiego wydał w Głogowie do-
kument precyzujący terytorium weichbildu, które miało w Górze swój
targ i sąd. Wymieniono około 30 miejscowości: Grabowno, Kłoda Duża,
Kłoda Mała (dwie takie miejscowości), Szedziec, Borszyn Mały, Bor-
szyn Wielki, Borszyn Polski, Ligota, Czernina, Kajęcin, Jabłonna, Ciesz-
kowice, Ryczeń, Gola, Osetno, Jastrzębia, Miechów, Wroniniec, Żu-
chlów, Naratów, Łękanów, Wronów, Radosław, Wioska, Tarpno, Cie-
szyny, Chróścina, Zadroże, Glinka, Strumienna, Sławęcice i wsie poło-
żone w dorzeczu między Baryczą i Odrą (od wsi Ciechanów do ujścia
Baryczy do Odry oraz „villa Stephani”).
W 1312 r. Wąsosz występował jako ośrodek weichbildu wąso-
skiego.
Henryk III głogowski zmarł w 1309 r. Początkowo jego pięciu
synów terytorium księstwa władali wspólnie. W 1312 r. jednak nastą-
pił rozdział dziedzictwa Henrykowego na dwie części – wschodnią
(głogowsko-żagańsko-ścinawską) i zachodnią (oleśnicko-wołowsko-
trzebnicko-namysłowską). Granica dzieląca obydwie przebiegała m.in.
pomiędzy Górą i Wąsoszem.
Drugą częścią księstwa głogowskiego władali trzej synowie
Henryka III. W wyniku sporu pomiędzy nimi nastąpił podział części
zachodniej. Ścinawa i Góra przypadła Janowi. Rządził on Górą od 1319
do 1353 r., czyli co najmniej 34 lata lub nawet więcej.
W 1329 r. książę Jan ścinawski złożył hołd lenny królowi czeskie-
mu. W ten sposób została zerwana polityczna zależność z Królestwem
Polskim, a księstwo zmieniło swój status – z dzielnicowego na lenne.
Przekształcenia własnościowe księstwa Jana ścinawskiego (a
więc i losów Góry) wobec braku odpowiednich materiałów są trudne
do przedstawienia.