39 / 576
R
OZDZIAŁ
I. Skąd przyszliśmy…?
37
miastami sprawowali komisarze (radcy) podatkowi. Góra podlegała
takiemu urzędnikowi mieszkającemu w Wołowie.
Na początku XIX w. władze pruskie przeprowadziły zmiany ad-
ministracyjne. Na podstawie ordynacji miejskiej z 19 listopada 1808 r.
przywrócono samorząd w miastach, a rozkazem gabinetowym
z 30 marca 1809 r. włączono miasta do powiatów, a nadzór nad nimi
przejęli landratowie. Wcześniej tworzyły odrębne inspekcje podatko-
we kierowane przez komisarzy. 15 sierpnia 1809 r. nowo wybrany
magistrat i rajcy miejscy przejęli władzę w mieście.
W 1808 r. kamery wojenno-dominialne przemianowano na re-
jencje. W 1809 r. siedzibę dotychczasowej rejencji głogowskiej prze-
niesiono do Legnicy. A w 1815 podzielono państwo pruskie na
25 okręgów rejencyjnych. W prowincji śląskiej utworzono cztery takie
jednostki: środkowo śląski z Wrocławiem, górski z Dzierżoniowem,
dolnośląski z Legnicą i górnośląski z Opolem. Jednak szybko przybrały
nazwy związane z siedzibami władz. Powiaty górowski i wołowski
znalazły się w rejencji wrocławskiej.
Podział rejencji na powiaty, na podstawie rozporządzenia
z 30 kwietnia 1815 r., wpłynął na kształt powiatu górowskiego i prze-
bieg jego granicy. Z dniem 1 stycznia 1818 r. następujące miejscowości
z powiatu wołowskiego weszły w skład powiatu górowskiego: Bara-
nowice, Bartków, Bełcz Mały, Bełcz Wielki, Borowna, Bronów, Buschen
(miejscowość niezidentyfikowana), Chorągwice, Ciechanów, Cieszko-
wice, Czarnoborsko, Czechnów, Dochowa, Giżyn, Głobice, Gola Wąso-
ska, Górka Wąsoska, Irządze, Maciejówka, Kąkolno, Lechitów, Lubo-
szyce, Luboszyce Małe, Lubów, Masełkowice, Parłowice, Pobiel, Rudna
Mała, Rudna Wielka, Ryczeń, Sackern razem z Zapplauerlinz (Sackerau
– Zakrzów), Sądowel, Podmieście, Sułów Mały, Sułów Wielki, Szedziec,
Śleszów, Ślubów (3 miejscowości), Świniary, Trzebosz, Unisławice,
Uszczonów, Wągroda, Wąsosz, Wieruszowice, Wierzowice Małe, Wie-
rzowice Wielkie, Wiewierz, Wiklina, Wodniki, Zaborowice, Zakrzów,
Załęcze, Zdziesławice, Zubrza.