Table of Contents Table of Contents
Previous Page  25 / 576 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 25 / 576 Next Page
Page Background

R

OZDZIAŁ

I. Skąd przyszliśmy…?

23

neutralności, do powstrzymywania się od opowiedzenia się po jednej,

czy drugiej stronie. W listopadzie 1741 r. wszystkie miasta i stany ślą-

skie złożyły we Wrocławiu hołd nowemu królowi Fryderykowi Wiel-

kiemu pruskiemu.

Dla Góry początek panowania pruskiego to okres, gdy miasto

znacząco zaczyna odczuwać poprawę sytuacji ekonomicznej. Z zadłu-

żenia w wysokości około 40 tys. talarów zostało do uregulowania jesz-

cze tylko 13,5 tys. talarów. Z zewnątrz prezentowało się okazale. Oto-

czone było murem grubym na 2 łokcie, i wysokim na 10-12 łokci. Sys-

tem obronny wzmacniały wieże strażnicze i dwie wieże przy bramach

– Polskiej i Głogowskiej. Wokół murów biegła podwójna fosa. Na ryn-

ku stał dwupiętrowy ratusz, obok niego waga miejska. W ratuszu znaj-

dował się sąd, zbrojownia, kasa, magazyn chmielu. Wokół rynku

umiejscowione były kramy piekarskie, rzeźnicze i inne, budynek stra-

ży, więzienie za mniejsze przestępstwa, browary. Był tutaj również

pręgierz. Miasto w wodę było zaopatrywane drewnianymi rurami

z wyżyny koło Jastrzębiej. Wodę tę gromadzono w pojemnikach na

rynku. Od 1741 r. w mieście utworzono garnizon, w którym stacjono-

wał szwadron huzarów. W roku 1759 w Górze mieszkało 1209 osób, a

na przedmieściach 2152. Zgodnie obok siebie żyli protestanci i katolicy.

Wąsosz natomiast, mimo trudności natury ekonomicznej, spo-

wodowanej (jak w Górze) przemarszami i stacjonowaniem wojsk oraz

klęskami, pod panowaniem pruskim również zaczął stopniowo się

odbudowywać. Na początku XVIII w. w mieście była farbiarnia, po-

strzygalnia sukna, funkcjonowało 14 cechów, w tym rybaków, mydla-

rzy, świecarzy, kuśnierzy, sukienników. Nie było cechu młynarzy, gdyż

młyny były własnością miasta. Miasto z racji położenia (w widłach

rzeki Orli i Baryczy, nie było otoczone murem), a obronności strzegł

zamek, bramy przy mostach rzecznych i członkowie bractwa kurko-

wego. W połowie XVIII w. miasto zamieszkiwało ok. 600-650 osób.

W latach 1741-1781, przeprowadzono na mocy edyktu królewskiego

odwodnienie i osuszenie okolicznych terenów przez wykopanie kana-

łów i wykarczowanie lasów. Powstały nowe wsie: Kąkolno, Bartków,