Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

miasto otrzymało takie same prawa, jakie miał Żagań i Szprotawa. Wąsosz

ponadto otrzymał 80 łanów (tzw. frankońskich) ziemi, 6 łanów pastwisk

i las na przestrzeni ½ mili od miasta oraz prawo połowu ryb na tym sa-

mym odcinku. W lutym 1312 r. doszło do pierwszego podziału księstwa

głogowskiego pomiędzy pięciu synów Henryka: Góra z okręgiem przypa-

dła Henrykowi IV, Janowi i Przemkowi, Wąsosz natomiast znalazł się pod

panowaniem Konrada i Bolesława, a po śmierci Bolesława pozostał we

władaniu Konrada (twórcy księstwa oleśnickiego) i jego następców aż do

roku 1492, okresowo pozostając pod panowaniem Macieja Korwina. Po

śmierci ostatniego z Piastów oleśnickich, Konrada X Białego, ich księstwo,

będące lennem Korony Czeskiej, przeszło pod bezpośrednią zwierzchność

Władysława Jagiellończyka, który w 1495 r. oddał je księciu ziębickiemu

Henrykowi, potem miasto było dzierżawione, zastawiane, aż w 1525 r.

kupione wraz z Ryczeniem przez księcia legnicko-brzesko-wołowskiego

Fryderyka II.

Natomiast Góra z okręgiem około 1312-1322, znalazła się

w granicach księstwa ścinawskiego i należała już do księcia Jana. Ksią-

żę ten nie dbał o całość swych ziem. Znany z rozrzutnego stylu życia,

zastawiał co mógł, w tym i Górę. Już w 1329 r. oddał miasto w lenno

królowi Czech Janowi Luksemburskiemu. Od tego też czasu Góra i oka-

lający ją weichbild były zastawiane, sprzedawane, odzyskiwane bądź

ponownie oddawane w zastaw lub lenno. W połowie XIV w. z okręgu

górowskiego został wydzielony Ryczeń, gdzie utworzono odrębny

ośrodek administracyjny, wchodzący w skład księstwa oleśnickiego od

1404 r. Dzieje Ryczenia od tego czasu związane są z dziejami księstwa

oleśnickiego. Od 1404 r. Góra z okręgiem należała już do książąt cie-

szyńskich, którzy otrzymali ją jako lenno od króla czeskiego Wacława.

W okresie panowania księcia Władysława cieszyńskiego, tj. 1457 r.,

miasto nawiedził pierwszy z wielkich pożarów – spłonęła niemal cała

zabudowa. W kilkanaście lat po odbudowie kolejny pożar z 1478 r.

ponownie unicestwił miasto. Zostało tylko 40 domów, młyn i nowo

wznoszony kościół. Kataklizmy te wymusiły na mieszkańcach wpro-

wadzenie zmian w zakresie budownictwa. Zaczęto stosować cegłę,