

R
OZDZIAŁ
I. Skąd przyszliśmy…?
15
się z faktem, że było tutaj dobrze rozwinięte osadnictwo wiejskie,
przechodził szlak handlowy do Głogowa, ale brak było ośrodka miej-
skiego, mogącego pełnić funkcje administracyjne.
Nie zachował się dokument lokacyjny Góry, ale z innych doku-
mentów wiemy, że już w 1289 r. w Górze był sąd ławniczy. W 1300 r.
mieszczanie wykupili od księcia prawo handlu solą, prawo targu
i mennicę, w której bito kwartniki, potem też halerze. (Tę datę, 1300 r.,
władze samorządowe miasta: niemiecki i polskie, uznały za dostatecz-
nie udokumentowaną i pewną, że od niej liczone są kolejne lecia Góry:
w 1900 r. – 600 lecie, w 1960 – 660 lecie i w 2000 r. – 700 lecie).
W 1310 r. Góra stała się centrum administracji książęcej tzw.
weichbildu. W zakresie sądownictwa otrzymała prawo wyższego rzę-
du i wydawanie wyroków na oślepianie, wieszanie i łamanie kołem.
Podlegały jej 32 okoliczne wsie (Grabowno, dwie Kłody, Szedziec, Bor-
szyn Mały, Wielki i Polski, Ligota, Czernina, Kajęcin, Jabłonna, Ciesz-
kowice, Ryczeń, Gola, Osetno, Jastrzębia, Miechów, Wroniniec, Żu-
chlów, Naratów, Łękanów, Tarpno, Wioska, Radosław, Cieszyny,
Chróścina, Zadroże, Glinka, Strumienna, Sławęcice i inne). Większość
z nich znajduje się nadal w obrębie dzisiejszej gminy Góra, inne w są-
siedzkiej gminie Niechlów. Sądownictwo we wsiach kościelnych nale-
żało do klasztoru bądź biskupa. Również w 1310 r. Góra przystąpiła do
konfederacji miast śląskich, wspólnie z Głogowem, Kożuchowem,
Szprotawą, Lubinem, Wschową, Krosnem Odrzańskim i Zieloną Górą
w obronie przeciw złodziejom, rozbojom i przestępcom. Miasto, po
lokacji i utworzeniu władz miejskich, nabyło również prawo używania
własnych pieczęci. Na podstawie zachowanych tłoków pieczętnych
z 1310, 1326 i 1451 r. widać jak kształtował się herb Góry. Funkcjonu-
je on do dnia dzisiejszego z niewielkimi zmianami. Są to dwie wieże
obronne i stojąca pomiędzy nimi postać św. Katarzyny Aleksandryj-
skiej z atrybutami swego męczeństwa. Święta jest patronką miejsco-
wego kościoła parafialnego.
Tenże sam książę Henryk III w roku 1290 lokował nad brzegiem
Baryczy nowe miasto – Wąsosz. Z dokumentu lokacyjnego wynika, że