Table of Contents Table of Contents
Previous Page  17 / 576 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 17 / 576 Next Page
Page Background

R

OZDZIAŁ

I. Skąd przyszliśmy…?

15

się z faktem, że było tutaj dobrze rozwinięte osadnictwo wiejskie,

przechodził szlak handlowy do Głogowa, ale brak było ośrodka miej-

skiego, mogącego pełnić funkcje administracyjne.

Nie zachował się dokument lokacyjny Góry, ale z innych doku-

mentów wiemy, że już w 1289 r. w Górze był sąd ławniczy. W 1300 r.

mieszczanie wykupili od księcia prawo handlu solą, prawo targu

i mennicę, w której bito kwartniki, potem też halerze. (Tę datę, 1300 r.,

władze samorządowe miasta: niemiecki i polskie, uznały za dostatecz-

nie udokumentowaną i pewną, że od niej liczone są kolejne lecia Góry:

w 1900 r. – 600 lecie, w 1960 – 660 lecie i w 2000 r. – 700 lecie).

W 1310 r. Góra stała się centrum administracji książęcej tzw.

weichbildu. W zakresie sądownictwa otrzymała prawo wyższego rzę-

du i wydawanie wyroków na oślepianie, wieszanie i łamanie kołem.

Podlegały jej 32 okoliczne wsie (Grabowno, dwie Kłody, Szedziec, Bor-

szyn Mały, Wielki i Polski, Ligota, Czernina, Kajęcin, Jabłonna, Ciesz-

kowice, Ryczeń, Gola, Osetno, Jastrzębia, Miechów, Wroniniec, Żu-

chlów, Naratów, Łękanów, Tarpno, Wioska, Radosław, Cieszyny,

Chróścina, Zadroże, Glinka, Strumienna, Sławęcice i inne). Większość

z nich znajduje się nadal w obrębie dzisiejszej gminy Góra, inne w są-

siedzkiej gminie Niechlów. Sądownictwo we wsiach kościelnych nale-

żało do klasztoru bądź biskupa. Również w 1310 r. Góra przystąpiła do

konfederacji miast śląskich, wspólnie z Głogowem, Kożuchowem,

Szprotawą, Lubinem, Wschową, Krosnem Odrzańskim i Zieloną Górą

w obronie przeciw złodziejom, rozbojom i przestępcom. Miasto, po

lokacji i utworzeniu władz miejskich, nabyło również prawo używania

własnych pieczęci. Na podstawie zachowanych tłoków pieczętnych

z 1310, 1326 i 1451 r. widać jak kształtował się herb Góry. Funkcjonu-

je on do dnia dzisiejszego z niewielkimi zmianami. Są to dwie wieże

obronne i stojąca pomiędzy nimi postać św. Katarzyny Aleksandryj-

skiej z atrybutami swego męczeństwa. Święta jest patronką miejsco-

wego kościoła parafialnego.

Tenże sam książę Henryk III w roku 1290 lokował nad brzegiem

Baryczy nowe miasto – Wąsosz. Z dokumentu lokacyjnego wynika, że