Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

106

W 1934 r. wymieniono więźbę dachową i pokrycie dachu, oczyszczono

elewację zachodnią, wybielono blendy. Remont ukończono w 1934 r.,

co upamiętniają chorągiewki na hełmach wieżowych. II wojna świato-

wa przyniosła poważne zniszczenia miasta, szczęściem kościół nie

ucierpiał. Nieszczęście natomiast wydarzyło się w okresie powojen-

nym, w roku 1963, gdy zawaliła się część wieży północnej oraz skle-

pienie przęsła chórowego, zniszczeniu uległ też prospekt organowy.

Odbudowa i restauracja trwała do roku 1967. W 1969 r. kościół wypo-

sażono w trzy nowe konfesjonały. W 1980 r. przystąpiono do kolej-

nych prac remontowych, wybudowano także dom katechetyczny.

W okresie, gdy proboszczem był ks. Marek Biały dokonano renowacji

płyt nagrobnych i epitafijnych na elewacji kościoła. W 2010 r. kościół

uzyskał oświetlenie zewnętrzne, wydatnie podkreślające nocną porą

piękno jego bryły, a w 2011 r. świątynia doczekała się remontu dachu.

Od strony architektonicznej, kościół św. Katarzyny jest budowlą

ceglaną, trójnawową, z niewydzielonym prezbiterium. Budowla jest

orientowana, typu halowego, kryta dwuspadowym dachem. Od strony

zachodniej umiejscowione są dwie wieże. Również od strony zachod-

niej przylega niska barokowa przybudówka z niewysoką wieżą.

Do wnętrza prowadzą trzy wejścia: główne wejście zachodnie poprze-

dzone jest barokowym przedsionkiem. Wejście północne posiada wła-

sny niski przedsionek kryty dwuspadowym dachem, wejście połu-

dniowe – kruchtę w ostatniej z kaplic otaczających prezbiterium. Bu-

dowla, z wyjątkiem barokowej przybudówki, jest nieotynkowana.

Układ cegły to tzw. układ polski z dodatkiem zendrówki. Wewnętrzne

ściany są gładkie, rozczłonkowane umieszczonymi wysoko, małymi

otworami okiennymi. Cała budowla ma jednolity, późnogotycki cha-

rakter, zaś najbardziej niejednolita jest elewacja frontowa. W części

prezbiterialnej zastosowano sklepienie trójpodporowe, które pojawiło

się w Polsce w latach 30. XIV w. (jest to istotny szczegół pomagający

w określeniu daty powstania świątyni). Występujące w pozostałych

partiach sklepienie gwiaździste datować można na 2. poł. XV w. Obec-