107 / 576
R
OZDZIAŁ
II.
Zabytki świadkami minionych czasów
105
Z kolei w 1362 r. Otto von Dohna dokonał darowizny na rzecz ołtarza
w górowskiej świątyni (ród von Dohna patronat nad kościołem spra-
wował od początku jego istnienia aż do roku 1491). W 1375 r., gdy
doszło do podziału Góry, w dokumencie wytyczającym linię podziału
znajduje się potwierdzenie istnienia kościoła św. Katarzyny (który,
jako jedyny, był położony w obrębie murów miejskich). W 1400 r., na
mocy dokumentu biskupa wrocławskiego Konrada, powołano bractwo
Najświętszej Marii Panny przy kościele parafialnym (najprawdopo-
dobniej chodzi tu o interesujący nas kościół). Pierwotny kościół był
budowlą drewnianą i spłonął całkowicie w pierwszym z dużych poża-
rów, które nawiedziły miasto w roku 1457. Nim mieszczanie na nowo
zbudowali kościół, Górę nawiedził kolejny pożar – w 1478 r. Kościół
na szczęście nie uległ zniszczeniu. Kolejne informacje na temat świą-
tyni pochodzą z lat 1484-1486 i dotyczą uposażenia na ołtarze Naj-
świętszej Marii Panny i Matki Bożej. Warto także dodać, że od 1419 r.
istniała przy kościele altaria Bożego Ciała oraz świętych Jana Chrzci-
ciela i Jakuba Apostoła (fundatorem był mieszczanin Jakub Hellpeter).
Istotne jest także to, że najprawdopodobniej po pierwszym pożarze,
około 1470 r., budowa kościoła była na takim etapie, że mógł on być
udostępniony wiernym. Odbudowa najprawdopodobniej została za-
kończona w 1522 r. W niezmienionym stanie kościół przetrwał do
XVIII w.
W okresie wojny siedmioletniej Górę spotkała kolejna tragedia,
prawie całe miasto zostało spalone przez Rosjan w 1759 r. W wyniku
tych działań zniszczone zostało wnętrze i wieża kościoła św. Katarzy-
ny. Udało się uratować jednak część wyposażenia, m.in. ołtarz główny,
dwa ołtarze boczne (św. Piotra i św. Pawła), a także ambonę. Kościół
został oddany do ponownego użytku w 1763 r., nowe wyposażenie
wnętrza uzyskał jednak dopiero w roku 1781. Dwa lata później usta-
wiono ołtarz główny i organy. O remontach i konserwacji kościoła
świadczą daty na kamieniach południowej elewacji wieży i data 1888
na jednej z płyt wmontowanych w elewację kościoła. Wiek XX także
wiąże się z pracami remontowymi przeprowadzonymi w kościele.