91 / 576
R
OZDZIAŁ
II.
Zabytki świadkami minionych czasów
89
według kanonów średniowiecznych, ze stopniowaniem poszczegól-
nych elementów. Wewnątrz nawa i prezbiterium przykryte są sklepie-
niem kolebkowym.Kościół powstał najprawdopodobniej po 1575 r.,
wskazywać na to może blokowe wiązanie cegieł.
Powstawał w trzech zasadniczych fazach. Faza pierwsza to bu-
dowa nawy i prezbiterium z zakrystią. Etap drugi to przebudowa
z przełomu XVI i XVII w., co sugeruje forma sklepień. Etap trzeci to
budowa wieży rozpoczęta w 1657 r. Empora południowa powstała zaś
w XVII w. Niewielkie rozmiary świątyni wskazują, że służyła ona
przede wszystkim rodzinie właściciela dworu, a dopiero w drugiej
kolejności, gminie. Do roku 1945 kościół należał do protestantów,
protestanckie w swym charakterze wnętrze przetrwało jednak do dziś.
Świątynia prezentuje zatem doskonały przykład kościoła jednolitego
ideowo.
Wchodzący w skład empory w prezbiterium cykl malowideł
przedstawia od lewej: Sen Jakuba o drabinie, Ofiarę Abrahama (co
ciekawe, Izaak przedstawiony tu został jako dorosły mężczyzna), Wy-
wiadowcy z płodami Ziemi Obiecanej oraz Eliasz karmiony przez kru-
ki. Z drugiej strony ołtarza, po prawej, znajdują się wyobrażenia z ży-
cia Chrystusa, jak Pokłon pasterzy, Ukrzyżowanie, Złożenie do grobu
i Zmartwychwstanie. W kompozycji tych malowideł zestawiono ze
sobą obrazy ze Starego i Nowego Testamentu, w ten sposób dla Snu
Jakuba odpowiada Pokłon pasterzy. Ofiara Abrahama i Wywiadowcy
z płodami Ziemi Obiecanej powiązane są z Ukrzyżowaniem. Eliasz
karmiony przez kruki powiązany jest zaś ze Zmartwychwstaniem.
Malowidła te opierają są na wzorach znanych z wydań
Biblii
z XVI w.
Kompozycja pejzażu widocznego w tle nawiązuje natomiast do manie-
ryzmu niderlandzkiego.
Parapety empory nawowej (w części północnej i południowej)
posiadają polichromię z szeregiem kartuszy herbowych z obramie-
niami z wieńców laurowych. W cokołach widać malowane tablice
z inskrypcjami. Widać tu także inskrypcję fundacyjną z nazwiskami
fundatorów: Wacława i Zygmunta von Schier. W części zachodniej