Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

OZDZIAŁ

II.

Zabytki świadkami minionych czasów

norodna, powstała według jednego planu. Wzbogacona została jedynie

o niewielkie uzupełnienia. Usytuowanie świątyni w komunalnej części

wsi sugerować może, że przeznaczona była dla wspólnoty wiejskiej,

nie była zaś związana z siedzibą właściciela wsi. W XV w. właścicielami

Sułowa byli bracia Albrecht i Baltazar Sobke, dlatego przypuszcza się,

że to oni są fundatorami ołtarza dla kościoła. Na ołtarzu widnieje data

1498, to z kolei pozwala wnioskować, że to właśnie wówczas zakoń-

czono prace budowlane świątyni, a ołtarz był zwieńczeniem dzieła.

Odkąd gmina Wąsosz przeszła na własność księcia legnicko-

brzeskiego Fryderyka II, tereny te stały się protestanckie. Dokładnej

daty powstania w Sułowie Wielkim gminy protestanckiej nie udało się

ustalić, wiadomo natomiast, że pierwszy pastor zmarł w 1566 r. (był to

Caspar Seifart). Wieżę kościoła zdobiła chorągiewka z datą 1615,

co może wskazywać na datę ukończenia protestanckiej świątyni. Sza-

cuje się, że w latach 1656-1673 w miejsce katolickiego kościoła wybu-

dowano nowy, protestancki, utrzymano jednak wcześniejszą wieżę,

dzięki temu świątynia została orientowana. Z protestanckiego wypo-

sażenia zachował się ołtarz prezentujący przykład późnogotyckiego

tryptyku, który został poddany barokowej obróbce w XVII lub na po-

czątku XVIII w. Znajdują się tam rzeźby Marii z Dzieciątkiem, św. Bar-

bary i św. Katarzyny. W awersach widać św. Małgorzatę i św. Dorotę.

Na cokole rzeźby św. Doroty widać datę 1498. Badacze zwracali rów-

nież uwagę na powiązania tej rzeźby z rzeźbą tej samej postaci w reta-

bulum kościoła św. Marii Magdaleny we Wrocławiu. Chodzi tu o typ

głowy i gest ręki, co wiąże sułowskie retabulum z wrocławską pra-

cownią. Zwieńczenie ołtarza stanowi malowany pejzaż architektonicz-

ny, z dominującym nad nim zamkiem z wieżą obronną. W ołtarzu

znajdował się także krucyfiks, który nie zachował się do dzisiejszych

czasów. Interesująca jest także ambona, której korpus zbudowany jest

na rzucie wieloboku, z pięcioma ściankami. Każda ścianka ma układ

trójstrefowy. Część centralna to obraz przedstawiający św. Jana Ewan-

gelistę, Chrystusa nauczającego w łodzi, św. Łukasza, św. Marka i św.

Mateusza. Pod obrazem znajduje się kartusz, na którym pierwotnie