

R
OZDZIAŁ
VIII. Piśmiennictwo i jego twórcy
523
Ankutowicz – korektor, Barbara Krochta, Wanda Poterała – redaktor
techniczny, Dorota Sarnecka – kolporter. W nrze 3 z 1997 r. odnoto-
wano zmiany: Irena Ankutowicz – korektor, Barbara Krochta – redak-
tor techniczny. Po roku dołączyła nowa osoba do redakcji – Mariola
Dębińska. Od 1999 r. w redakcji pozostał tylko Kazimierz Czerwiński,
w przedostatnim numerze we współpracy z Antonim Rutkowskim,
w ostatnim – z Agnieszką Drobniewską.
Na „Wieściach Gminnych” odcisnęła się silna osobowość redak-
tora naczelnego i w żaden sposób jego wizji redagowania pisma nie
można było podważyć. Jego ulubioną formą dziennikarską było coś
pośredniego między baśnią a legendą. W tych utworach umieszczał
realia gminy Jemielno lub stron, z których pochodziła jego rodzina –
Skałat z woj. Tarnopolskiego. Nawet powtarzał, że Cieszyny, gdzie
mieszkał, przypominają mu ojczyste Kresy.
Ostatni numer „Wieści Gminnych” ukazał się za okres wrzesień /
październik 2000 r. Śmierć Kazimierza Czerwińskiego była jednocze-
śnie końcem ukazywania się „Wieści Gminnych”.
„Wiadomości Wąsosza”
Pierwszy numer „Wiadomości Wąsosza” wydano w lipcu 1991 r.,
ostatni – w lipcu 1995 r. Choć był powielany na kserografie, ładnie się
prezentował, gdyż poszczególne numery były drukowane w różnych
kolorach. Powstanie tego miesięcznika wiązało się z obchodami
700-lecia Wąsosza, których prasa nie zauważyła. Uznano, że o Wąso-
szu dotychczas pisano mało, więc narodził się pomysł stworzenia wła-
snej gazetki, którą nazwano „Wiadomości Wąsosza”. Redaktorem na-
czelnym był Adam Polański, stroną techniczną zajmował się Henryk
Leśniewski, ówczesny dyrektor Domu Kultury w Wąsoszu.
Osobowość redaktora naczelnego odbiła się na zawartości pi-
sma. Adam Polański publikował dużo artykułów historycznych doty-
czących Wąsosza, ale nie tylko. Do nr 5 z 1994 r. dołączył opracowanie
Kościoły regionu doliny nadbaryckiej od Żmigrodu do Szlichtyngowej.