Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

OZDZIAŁ

IV. Kultura

411

300 młodych pasjonatów „żywego słowa”. W wielu przypadkach rywa-

lizacja przebiegała na tak wysokim poziomie, że trudno było wskazać

zdecydowanego zwycięzcę. Wśród laureatów konkursu można wy-

mienić zawodowych już aktorów oraz studentów szkół teatralnych

i filmowych rozsianych po całej Polsce – m.in. Warszawie, Krakowie

i Wrocławiu. „Adamus”, co podkreślali jego uczestnicy, zyskał renomę

dzięki propagowaniu nieśmiertelnej poezji Mickiewicza. „Góra żyje

Adamusem” – napisała w „Gazecie Łańcuckiej” Władysława Kluz-

Chłanda, opiekunka kilku finalistów z dalekiego Łańcuta – „Byliśmy

tam i długo pozostaniemy pod urokiem tego miejsca, a przede wszyst-

kim ludzi, których poznaliśmy!” Takich opinii o konkursie z każdym

rokiem napływało na adres szkoły coraz więcej. Wszyscy chwalili do-

skonałą organizację i niezwykłą gościnność, jakiej w Górze doświad-

czyli. Występy oceniali profesjonaliści: aktorzy, muzycy i znawcy sztu-

ki teatralnej, m.in. Jan Kasper, Zbigniew Waleryś, Krzysztof Dracz, Ja-

nusz Dodot, Krzysztof Ratnicyn i Anna Metera. Swoje nagrody przy-

znawało wiele znamienitych osobistości, m.in. Dolnośląski Kurator

Oświaty, Starosta Górowski oraz Burmistrz Góry. Wyróżnienia za ta-

lent i osobowość sceniczną wręczało także jury młodzieżowe, złożone

z aktorów szkolnego teatru „Adamus”. Konkursowi corocznie towarzy-

szyły warsztaty recytatorskie, spektakle teatralne, monodramy, wie-

czorki poetyckie, a także wystawy malarskie i fotograficzne. Wystę-

pom młodych artystów przysłuchiwało się wiele osobistości ze świata

kultury. Niezmiernie ważną dla „Adamusa” postacią, która wiele razy

zaszczycała swą obecnością uczestników i organizatorów, była ko-

ściańska poetka Ewa Wierzbińska.

Wręczanie nagród laureatom konkursu odbywało się w trakcie

uroczystego koncertu galowego. Każdy z nich przygotowany był

z wielkim rozmachem. Trzeba przyznać, że z rąk Macieja Kostyka, ini-

cjatora konkursu i reżysera gali, wychodziły tak niezwykłe pomysły, że

zaskakiwały swą wspaniałością nie tylko publiczność, ale i wszystkich

zaproszonych gości. Stałą i nieodłączną tradycją była wspólna recyta-

cja fragmentów utworów Adama Mickiewicza w wykonaniu wszyst-