Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

OZDZIAŁ

IV. Kultura

367

sławnych wykonawców: Anity Dymszówny, Barbary Rylskiej, Bohdana

Łazuki, Jerzego Duszyńskiego, Mieczysława Święcickiego.

Równie bogaty był rok 1974, ponieważ było i Opole, i kolejny

wyjazd do Czechosłowacji, koncerty na zaproszenie Towarzystwa Po-

lonijnego „Strzecha” do Austrii. W Wiedniu miało miejsce spotkanie

z rodzinami polonijnymi i wizyta w Ambasadzie Polskiej. W tym też

roku kapela kilkakrotnie wystąpiła w łódzkim programie telewizyj-

nym „My 74” oraz w szczecińskiej „Discoramie”.

Na przypomnienie zasługują również inne występy z drugiej po-

łowy lat 70., a wśród nich: Dni Wrocławia, udział w święcie Prasy Mło-

dzieżowej i Sportowej w Kaliszu, w Święcie „Trybuny Ludu” w War-

szawie, a ukoronowaniem był udział w programie rozrywkowym TV

Warszawa „Karnawałowe noce”. Wraz z Homo Homini, Mortale i ze-

społem tanecznym „Sabat” Małgorzaty Potockiej bawili publiczność

w noc sylwestrową 1974/1975. W 1976 r. wyjeżdżają do Związku

Radzieckiego na serie koncertów do Leningradu, Moskwy, Mińska.

W 1979 r. koncertują wraz z Zespołem Pieśni i Tańca Ziemi Leszczyń-

skiej, Grupą Wokalno-Instrumentalną „Yeti” w Suhl, w ramach wymia-

ny kulturalnej między Polską a Niemiecką Republiką Demokratyczną.

W tym roku również biorą udział w Przeglądzie Kapel Podwórkowych

w Przemyślu i powtórnie uczestniczą w nim w roku 1980. Koncert na

dziesięciolecie istnienia kapeli był równocześnie ich ostatnim wystę-

pem w stałym, chociaż trochę zmieniającym się składzie, ponieważ po

kilkudziesięciu występach odszedł Tadeusz Hirsz i zastąpił go Witold

Symonowicz; którego w drugiej połowie lat 70. zastąpił Ludwik Sko-

czylas – akordeon i śpiew. Doszedł do zespołu Franciszek Bułyszko –

gitara, konferansjerka i śpiew oraz Jerzy Zdrzewielski – banjo.

Kapela podwórkowa Walcmany miała swój niepowtarzalny

urok, czapki maciejówki, niewymyślne stroje i zwyczaj chodzenia po

ulicach Góry i miast, gdzie koncertowali ze wszystkimi instrumentami.

Występowali na ulicach, dachach i w salach. W ich repertuarze były:

Skrwawnięte serce

Cyk Walenty

Czterech łysych

i wiele innych melodii

i piosenek. Repertuar był ich własny, poszukiwali autentycznych pio-