Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

210

Mirosław Żłobiński

2.6. N

AZWY GÓROWSKICH ULIC

Nie wiadomo jak powstawały polskie nazwy ulic niemieckiego miasta

Guhrau. Pełnomocnik na obwód IV i starostowie pozostawili bogatą

dokumentację swojej działalności, ale nigdzie nie ma śladu tego, kto

i w jakich okolicznościach nadawał nazwy górowskim ulicom. Można

przypuszczać, że czynili to jacyś niżsi rangą urzędnicy, a nie starosta

osobiście, gdyż posługiwanie się nazwami ulic było niezbędne w ich

pracy. Nie wiemy też, czy część nazw ulic nie powstała jako tłumacze-

nie nazw niemieckich. Chodzi tu o Starogórską (niem. Altguhra-

uerstraße), Dworcową (niem. Bahnhofstraße), Ogrodową (niem. Gar-

tenstraße), Kościelną – obecnie Ściegiennego (niem. Kirchstraße),

Zieloną (niem. Grüner Weg), plac Strzelecki – obecnie ul. Głowackiego

(w pobliżu niem. Schützenstraße), Osiedle – obecnie Iwaszkiewicza

(niem. Siedlung), Polną – obecnie Sikorskiego (niem. Feldstraße).

Niektóre polskie nazwy mają swe niemieckie odpowiedniki, ale

opisują inne ulice (Breslauerstraße – część ul. Piłsudskiego, Glogauer-

straße – część ul. Armii Krajowej, Posnerstraße – część ul. Piłsudskie-

go). Mogłoby też być tak, że te same okoliczności – nie związane z na-

rodowością mieszkańców Góry – powodowały powstanie nazwy, np.

Starogórska, bo biegnie w kierunku Starej Góry, Kościelna – ulica pro-

wadząca do kościoła św. Katarzyny, Dworcowa – bo nią się idzie do

dworca.

Dokument zatytułowany

Wykaz szkód wojennych szczegółowy

w m. Góra woj. wrocławskie

, datowany 2 sierpnia 1945 r., zawiera nie-

pełną listę ówczesnych nazw ulic: Stalina, Dworcowa, Mickiewicza,

Starogórska, Robotnicza, Ogrodowa, Roli-Żymierskiego, Głogowska,

Osóbki-Morawskiego, Plac Wolności, Kościuszki i Kajęcin („Kęcin”

w oryginale) jako osobną miejscowość.