Skąd przyszliśmy, kim jesteśmy?

112

jako punkt topograficzny). Świątynia służyła parafii górowskiej w cza-

sie, gdy kościół pw. św. Katarzyny był nieczynny na skutek pożaru

z 1457 r. Musiał być jednak w nienajlepszym stanie, skoro w 1493 r.

papież wydał odpust dla wiernych, którzy wspomogą finansowo tę

świątynię. Renowacja obiektu nastąpiła po roku 1534. Zachował się

bowiem dokument biskupa wrocławskiego Jakuba von Salza, w któ-

rym udzielił pozwolenia proboszczowi parafii św. Katarzyny na użycie

materiałów budowlanych z opuszczonego klasztoru franciszkanów do

odbudowy kościoła Bożego Ciała.

O adaptacjach kościoła na potrzeby gminy ewangelików mówią

zaś sprawozdania wizytatora z 1687 r. Funkcję kościoła parafialnego

świątynia Bożego Ciała przejęła ponownie po 1759 r., kiedy to pożar

miasta kolejny raz nadwerężył kościół św. Katarzyny. Wówczas prze-

niesiono do niego także, uratowane z pożaru, wyposażenie wnętrza,

m.in. główny ołtarz - pentaptyk Matki Boskiej, św. Katarzyny i św. Bar-

bary oraz intarsjowane ambona z 1573 r. W XIX w., na cmentarz przy-

legający do kościoła, przeniesiono kaplice Drogi Krzyżowej, a na po-

czątku lat 70. XIX w. ufundowano pomnik ku czci poległych podczas

wojny francusko-pruskiej, usytuowany przy głównym wejściu na

cmentarz. W 1926 r., wrocławski architekt Hans Schlicht dokonał eks-

pertyz górowskich kościołów. Odnośnie interesującej nas świątyni

orzekł, że kościół zawiera wiele wartościowych dzieł, wymagających

już wówczas natychmiastowej renowacji. Podczas II wojny światowej

świątynia nie uległa większym zniszczeniom, natomiast od lat 60.

XX w. kościół pełni funkcję kościoła pomocniczego.

Świątynia Bożego Ciała, określana także mianem kościoła cmen-

tarnego, usytuowana jest w północno-wschodniej części cmentarza,

otoczona ceglanym murem z dwoma wejściami. Od strony południo-

wo-wschodniej do cmentarza przylega wzgórze kalwaryjskie z baro-

kową grupą Ukrzyżowania, a na szczyt wzniesienia prowadzą kaplice

Drogi Krzyżowej z 1900 r.

Kościół zbudowano z cegły, jest częściowo otynkowany. Powstał

na rzucie wydłużonego prostokąta, bez wyodrębnionego prezbiterium.